(1). میزان الحکمة، ج 10، باب 3773، ح 19495.
(2). روایات فراوانى در منابع شیعه و اهل سنّت نقل شده که پیامبران اولواالعزم همان پنج پیامبر بزرگوارند. ولى بعضى از مفسّران، اولواالعزم را اشاره به پیامبرانى مى دانند که مأمور پیکار با دشمنان شدند. بعضى عدد آنها را 313 نفر دانسته، و بعضى همه پیامبران را اولواالعزم مى دانند; ولى تفسیر اوّل، از همه صحیح تر است و روایات اسلامى آن را تأیید مى کند. (تفسیر نمونه، جلد 21، ص 7 ـ 396، ذیل آیه 35 احقاف).
(3). میزان الحکمة، ج 10، باب 3774، ح 506 ـ 19502.
سماعة بن مهران از تفسیر آیه 35 سوره احقاف از امام صادق(علیه السلام) سؤال کرد که: انبیاى اولواالعزم چه کسانى هستند؟
امام(علیه السلام) فرمود: آنها پنج نفرند; حضرت نوح و ابراهیم و موسى و عیسى و پیامبر اسلام(علیهم السلام). پرسید: چرا به این بزرگواران صاحبان اراده و تصمیم قوى گفته مى شود؟
امام فرمود: چون هنگامى که نوح پیامبر(علیه السلام) دینش را به مردم عرضه کردعدّه اى مشرک و بت پرست بودند که حاضر نبودند به آسانى ایمان آورده و کیش بت پرستى که در میان آباء و اجدادشان سابقه داشت را رها کنند و لذا در طول 950 سال تبلیغ مستمر و پیگیر حضرت نوح، تنها 80 نفر ایمان آوردند. ولى حضرت نوح(علیه السلام) عزم و اراده اى محکم و قوى داشت و خسته نمى شد و با قدرت وظیفه اش را انجام مى داد. هنگامى که حضرت نوح(علیه السلام) رفت و دوران حضرت ابراهیم(علیه السلام) آمد و آن حضرت آیین جدیدى را به مردم عرضه کرد، پیروان آیین قدیم به راحتى زیر بار آیین جدید نمى رفتند. باید پیامبر صاحب عزم و اراده اى قوى و آهنین همچون ابراهیم بت شکن باشد که در راه تبلیغ و هدایت مردم تا قلب دریاى آتش پیش برود و حاضر به قربانى کردن فرزند دلبندش شود.
پس از ابراهیم(علیه السلام)، دیگر پیامبران اولواالعزم نیز چنین وضعیّتى داشتند. و لذا، به این بزرگواران، انبیاى اولواالعزم مى گفتند.(1)
(1). کافى، ج2، ص 17، باب الشرایع، ح2
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
