قالَ علیٌّ (ع) :

خشم وغضب صاحبش را هلاک می کند و زشتی های او را آشکار می سازد.

 منبع : غرر الحکم٬ ج ١/فصل١ ٬حدیث ١٧٣٨.

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله لِعَلِيٍّ هَلْ تَدْرِي لِمَ سُمِّيَتْ فَاطِمَةَ قَالَ عَلِيٌّ لِمَ سُمِّيَتْ فَاطِمَةَ يَا رَسُولَ

اللَّهِ قَالَ لِأَنَّهَا فُطِمَتْ هِيَ وَ شِيعَتُهَا مِنَ النار؛

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

ای علی آیا می دانی دخترم فاطمه را چرا فاطمه نامیدم؟ فرمودند:برای چه؟رسول خدا فرمودند: بخاطر اینکه

او و شیعیان او از آتش نگاه داشته شده‏اند.

بحار الأنوار، ج43، باب 2 ، ص 10

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فِي حَقِّهَا فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّي مَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِي يَرْضَى اللَّهُ لِرِضَاهَا وَ

يَغْضَبُ لِغَضَبِهَا وَ هِيَ سَيِّدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِين؛

‏رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

فاطمه پاره تن من است هر كس او را آزار دهد مرا آزار داده براى خوشنودى فاطمه خدا خوشنود مى‏شود و بواسطه‏ خشم او خدا خشمگين مى‏شود و او بزرگ زنان جهانيان است.

‏إرشاد القلوب إلى الصواب، ج‏2، ص، 232                       

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: إِنَّ فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّي، وَ هِيَ رُوحِيَ الَّتِي بَيْنَ جَنْبَيَّ، يَسُوؤُنِي مَا

سَاءَهَا، وَ يَسُرُّنِي مَا سَرَّهَا؛

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

فاطمه پاره تن من است او جان من است که در میان دو پهلوی من است مرا بد می‏آید آنچه او را بد می‏آید و

مرا مسرور می‏کند آنچه او را مسرور می‏کند.

اعتقادات الإمامية و تصحيح الاعتقاد، ج‏1

أَنَّ الصَّادِقَ علیه السلام سُئِلَ عَنْ مَعْنَى حَيَّ عَلَى خَيْرِ الْعَمَلِ فَقَالَ خَيْرُ الْعَمَلِ الْوَلَايَةُ وَ فِي خَبَرٍ آخَرَ خَيْرُ

الْعَمَلِ بِرُّ فَاطِمَةَ وَ وُلْدِهَا علیهم السلام‏؛

از حضرت صادق علیه السلام از معنی (حی علی خیر العمل) سئوال شد، فرمودند:

بهترین عمل ولایت است و در خبر دیگر چنین است که بهترین عمل نیکی به فاطمه و فرزندان فاطمه است.

بر گرفته از سایت سمت خدا
www.samtekhoda3.ir

 عالم جلیل آخوند ملا زین العابدین سلماسى (ره ) فرمود: روزى در مـجلس درس فخر الشیعه , آیة اللّه علامه بحر العلوم (ره ) در نجف اشرف نشسته بودیم ,که عالم محقق جناب میرزا ابوالقاسم قمى – صاحب کتاب قوانین -براى زیارت علامه وارد شدند.

 تشرف حاج شیخ محمد کوفى شوشترى

متقى صالح , حاج شیخ محمد کوفى شوشترى , ساکن شریعه کوفه فرمود: در سال ۱۳۱۵ با پدر بزرگوارم , حاج شیخ محمد طاهر به حج مشرف شدیم .

عادت من این بود که در روز پانزدهم ذیحجة الحرام , با کاروانى که به طیاره معروف بودند رجوع مى کردم , به خاطر آنکـه آنها سریع تر برمى گشتند.

تا حائل با آنها مى آمدم و درآن جا از ایشان جدا مى شدم و با صلیب آمده , آنها مرا به نجف مى رساندند,ولى در آن سال تا سماوه (از شهرهاى عراق ) همراه ما آمدند.
من در خدمت پدرم بودم و از جنازها (کسانى که به نجف اشرف جنازه حمل مى کنند)براى ایشان قاطرى کرایه کرده بودم , تا او را به نجف اشرف برساند.
خودم هم سوار برشتر به همراهى یک جناز,مـسـیـر را مى پیمودم .
در راه نهرهاى کوچک بسیارى بود وشتر من به خاطر ضعف , کند حرکت مى کرد.
تا به نهر عاموره , که نهرى عریض وعبور نمودن از آن دشوار است , رسیدیم .
شتر را در نهرانـداخـتـیم و جناز کمک کرد تااز آن جا عبور کردیم .
کنار نهر بلند و پر شیب بود.
پاهاى شتر را باطـنـاب بستیم و او راکشیدیم , اما حیوان خوابید و دیگر حرکت نکرد.
متحیر ماندم و سینه ام تنگ شـد, به قبله توجه نمودم و به حضرت بقیة اللّه ارواحنافداه استغاثه و توسل کردم و عرض نمودم :یافـارس الـحـجـاز یـا ابـاصالح ادرکنى افلاتعیننا حتى نعلم ان لنا اماما یرانا و یغیثنا(آیا به فریاد مانمى رسى , تا بدانیم امامى داریم که ما را همیشه مد نظر دارد و به فریادما مى رسد؟)ناگاه , دو نفر را دیدم که نزد من ایستاده اند: یکى جوان و دیگرى کامل مرد بود.
به آن جوان سلامکـردم .
او جـواب داد.

ادامه مطلب:

شاه عربستان در سفری که به ایران آمده بود و برای مرحوم آیت‌الله بروجردی

هدایایی فرستاد و سپس درخواست ملاقات با معظم‌له را داشت.

مرحوم آیت‌الله بروجردی به جز چند جلد قرآن و مقداری از پرده كعبه، بقیه هدایا را

بازگردانند و در خصوص وقت ملاقات نیز موافقت نكردند.

عده‌ای علت رد ملاقات را پرسیدند، مرحوم آیت‌الله بروجردی فرمودند: " اگر شاه

عربستان به قم بیاید و به زیارت حضرت معصومه‌ ـ سلام الله علیها ـ نرود، توهین به

آن حضرت است و من به هیچ وجه تحمل آن را ندارم". 

گفته‏اند: در مسأله‏ای بین شیخ مفید و سید مرتضی اختلاف نظر افتاد. آنهاتوافق

کردند به این که آن مسأله را به خدمت حضرت

امیرالمؤمنین(ع) بنویسند.

بعد از مدتی، به خط سبز جواب نوشته شده بود که: «انت شیخی و معتمدی و

الحق مع ولدی علم الهدی» یعنی «ای شیخ مفید! تو

محل اطمینان منی؛ ولی حق با فرزندم علم الهدی (سید مرتضی) است». 

شبی شیخ مفید در خواب دید که در مسجد کرخ از مساجد بغداد نشسته است و

فاطمه زهرا(س) دست امام حسین(ع) و امام

حسین(ع) را گرفته بود و به نزد شیخ مفید آمد و فرمود: «یا شیخ! علّمهما الفقه»

یعنی «ای شیخ به این دو، فقه تعلیم بده».

شیخ از خواب بیدار شده و در حیرت افتاد که این چه خوابی بود و من کی هستم

که به دو امام فقه تعلیم دهم؟ از سوی دیگر خواب

دیدن امامان معصوم(ع) خواب شیطانی نیست.

وقتی صبح شد، شیخ به مسجدی که در خواب دیده بود رفت و در آنجا نشست؛

ناگهان دید که زنی جلیل و محترم در حالی که کنیزان

دور او را گرفته و دست دو پسر را در دست دارد وارد مسجد شد. وی به نزد شیخ

آمد و گفت: «یا شیخ علمهما الفقه». شیخ تعبیر خواب

را فهمید و به تعلیم و تربیت آنان همت گماشت و بسیار به آن دو بزرگوار احترام

می‏نمود. آن دو پسر کسی نبودند جز «سید رضی»

معروف به شریف و «سید مرتضی» معروف به علم الهدی، که از فقهای سرامد

روزگار شدند.